ارزیابی روش های سنجش عدالت فضایی در توزیع کاربری اراضی شهری، نمونه موردی: شهر قزوین

Authors

  • بهرام امین زاده دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بین المللی امام خمینی ، قزوین، ایران.
  • مینا روشن کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بی نالمللی امام خمینی، قزوین، ایران.
Abstract:

با وجود آنکه لزوم تجلی توزیع متعادل یا به عبارتی عدالت در توزیع خدمات شهری امری پذیرفته شده است اما چگونگی سنجش و ارزیابی شرایط برقراری آن در شهر همچنان مورد سؤال است. در مقاله حاضر، با هدف تحلیل و مقایسه روش های ارزیابی توزیع عادلانه خدمات شهری، ضمن شناسایی سه روش فرصت های تجمعی، رقابت در دسترسی به فرصت ها و رتبه مکان به عنوان روش های کارآمد در این زمینه، کاربست آن ها بر روی دو نوع از خدمات یک نمونه موردی واقع در شهر قزوین  به صورت تطبیقی و مقایسه ای، مورد ارزیابی واقع شده است. یافته های این پژوهش، در وهله اول مؤید وجود عدم تعادل نسبتاً شدید در توزیع این دو نوع کاربری در سطح شهر قزوین است اما از نظر جزئیات و میزان این عدم تعادل، تفاوت های معناداری در نتایج سه روش مطروحه، مشاهده شده است. مقایسه این مقادیر با دو رویکرد مجزا، نتایجی را مبنی بر موارد کاربرد مناسب هر یک از این سه روش در پی داشته است. در رویکرد اول با شناسایی نواحی واجد بهترین رتبه دسترسی در هر یک از روش ها، تفاوت در رتبه های به دست آمده به صورت علی و مقایسه ای بررسی شده است؛ در رویکرد دوم نیز میزان انطباق پذیری نتایج هر روش با تصویر ذهنی شهروندان از دسترسی آنها به خدمات  به عنوان ذینفعان اصلی نحوه توزیع امکانات  بررسی شده است. بر این اساس با توجه به خصوصیات نمونه مطالعاتی، روش فرصت های تجمعی در زمینه تشخیص برقراری تعادل به عنوان تحلیلی ساده و اجمالی مؤثر بوده و روش رقابت در دسترسی به فرص تها تحت شرایطی خاص، قابلیت به تصویر کشیدن میزان این عدم تعادل در توزیع این دو نوع از خدمات محلی را دارا خواهد بود. همچنین بررسی میزان انطباق نتایج سه روش با تصویر ذهنی شهروندان از میزان دسترسی، حاکی از انطبا قپذیری نسبتاً مناسب روش فرصت ها تجمعی و سپس روش رقابت، با فاصله اندکی از آن می باشد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

ارزیابی کاربری اراضی شهری با رویکرد عدالت فضایی (مطالعه موردی: شهر زنجان)

با رشد فزاینده شهرنشینی در جهان؛ شهرهای کشورهای درحال‌توسعه (ازجمله ایران)، با عدم تعادل‌های خدماتی و پراکنش جمعیت و رشد بی‌قواره شهری مواجه بوده‌اند؛ به‌طوری‌که ناپایداری حاصل از آن، به شکل عدم تعادل‌های فضایی- اجتماعی و با نمودهایی همچون محرومیت شهروندان از خدمات و تسهیلات شهری، افزایش شکاف طبقاتی و تشدید تفاوت مناطق شمال و جنوب شهر و غیره نمایان شده است. لذا با توجه به مفاهیم عدالت فضایی و ا...

full text

بررسی تطبیقی توزیع فضایی خدمات عمومی شهری از منظر عدالت اجتماعی (نمونه موردی: شهر کاشان)

عدالت اجتماعی یعنی برابری در دستیابی به فرصتها، برابری در دستیابی به فرصتها هنگامی میسر می شود که فرصتها به شکل متعادل در فضا پخش گردیده باشد. پخش فرصتها در شهرها به عنوان اصلی ترین معیار عدالت اجتماعی نیازمند توزیع فضایی متعادل خدمات عمومی شهری است. هدف این مقاله بررسی توزیع خدمات عمومی شهری از منظر عدالت اجتماعی در شهر کاشان می باشد. شیوه به کار گرفته کاربردی و روش تحقیق توصیفی تحلیلی...

full text

بررسی نحوه توزیع عوامل کاربری اراضی شهری در طرح‌های توسعه شهری از منظر عدالت اجتماعی، مطالعه موردی: شهر شاهین‌دژ

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های برنامه‌ریزان و مدیران شهری، نحوه توزیع و تخصیص منابع و خدمات شهری به‌صورت عادلانه در سطح مناطق مختلف شهر برحسب نیازهای جامعه شهری می‌باشد. توزیع بهینه خدمات، ارتباط مستقیمی با برنامه‌ریزی کاربری اراضی دارد. موفقیت درعرصه برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری به وجود قوانین و سیاست‌های کلان مناسب در زمینه نحوه استفاده از زمین و هم‌چنین استفاده از روش‌های کارآمد در تهیه واجرای ط...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 7  issue 13

pages  243- 258

publication date 2015-03-01

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023